Park van Brussel

Het park van Brussel werd op het einde van de 18de eeuw aangelegd in het verlengde van het Koningsplein, op de plaats van de vroegere Warande of Garenne, die van oudsher dienst deed als jachtgebied van het hertogelijke hof op de Coudenberg.

Het park werd in 1775-1776 ontworpen door de Oostenrijker Joachim Zinner en de Fransman Barnabé Guimard rond drie grote assen, een verwijzing naar de symbolen van de vrijmetselarij die in de eeuw van de Verlichting sterk in de mode was in Brussel. Het park bestaat uit bosjes met struiken en bomen, opgebonden linden die de omtreklijnen van het park markeren en brede dreven die lange doorkijken bieden en afgezet zijn met platanen of kastanjes. Een opmerkelijke groep beelden afkomstig van het vroegere labyrint van het hertogelijk park, het kasteel van Tervuren en het hotel van Thurn en Taxis verfraait het park, net als een elegante muziekkiosk van architect J.-P. Cluysenaer uit 1841. Fanfares en orkesten gaven hier regelmatig concerten voor een dankbaar publiek dat graag danste op de meeslepende melodieën. Het park van Brussel was vaak de locatie voor feesten, met name in de zogenaamde Waux-Hall, een amusementplaats die teruggaat op de Vaux Hall Gardens uit het 17de-eeuwse Londen. Het oorspronkelijke gebouw uit 1783 werd door architect François Malfait verbouwd in 1913 en vormt een uniek geheel met de Cercle royal gaulois artistique et littéraire en het Théâtre du Parc. Het bestaat uit een U-vormige galerij, een muziekpaviljoen met koepelvormig dak, een toneelscène en aan de tuinarchitectuur ontleende decoratie met ruitvormig traliewerk in Lodewijk XVI-stijl. Het park van Brussel is vandaag het kader voor het jaarlijkse volksvermaak ter gelegenheid van de nationale feestdag en voor openluchttentoonstellingen tijdens de zomer.